De carrière van Isabel Van Obergen leest als een persoonlijk verhaal. Geen doorsnee parcours maar wel eentje waarbij de puzzelstukjes als een logisch geheel in elkaar passen. Vandaag is ze leidinggevende in de non-profit, maar starten deed ze in de financiële sector. Haar droom? Dat beide paden samenkomen en elkaar versterken. Daar ligt de focus van haar onderzoek.
Isabel Van Obergen studeerde eind jaren 90 af als master in de handels- en financiële wetenschappen. “Want daar kan je alle kanten mee uit.” Een filosofie die haar typeert. Ze startte bij KPMG. Als consultant verkende ze verschillende bedrijven en sectoren. Na een omweg van 10 jaar in de bankensector belandde ze er opnieuw. Maar niet voor lang want ze voelde dat haar hart niet bij de financiële sector lag. “Ik heb in deze periode veel geleerd en ben ook doorgegroeid naar managementfuncties. Maar de sector op zich kon me niet meer boeien. Ik wilde opnieuw andere paden verkennen. Ik heb dan de overstap gemaakt naar Universiteit Gent waar ik start-ups begeleidde. Van een van die start-ups ben ik dan uiteindelijk zelf CEO geworden.
Na 5 jaar kruiste een nieuwe opportuniteit mijn pad. Ik was al enkele jaren bestuurder van vzw De Poel, een non-profitorganisatie die zorg biedt aan volwassenen met een mentale beperking. Een persoonlijk verhaal want ik heb zelf twee broers met een beperking. Op een bepaald moment zocht de vzw een nieuwe directeur en ik heb mezelf toen kandidaat gesteld. Dat is waar ik nu sta.”
Het is vanuit haar huidige positie dat Isabel het DBA programma volgt. En ook om haar eeuwige honger naar kennis te stillen. In het verleden volgde ze al een MBA, ook bij Vlerick. De huidige pandemie gaf haar de duw die ze nodig had om zich effectief in te schrijven. Isabel legt uit: “Enerzijds las ik berichten over de benarde omstandigheden waarin veel kansarme jongeren moesten studeren. Slechte accommodatie, geen computer of toegang tot het internet. Anderzijds stonden er overal grote bedrijven leeg. Ik dacht: mocht ik nu CEO zijn dan zou ik die jongeren laten studeren in mijn leegstaande kantoren. Onder strikte voorwaarden uiteraard, maar ik zou de verantwoordelijkheid vooral bij hen leggen, als een soort empowerment. Het zou een best practice zijn van hoe twee sectoren, profit en non-profit, de handen in elkaar kunnen slaan. Ik had het onderwerp van mijn onderzoek gevonden en heb me afgelopen september ingeschreven.” (lacht)
“Met dat onderzoek wil ik een model uittekenen om de samenwerking tussen beide sectoren te verduurzamen. Het gebeurt nu ook al dat bijvoorbeeld een verzekeringskantoor een vzw sponsort maar dat is te vrijblijvend. De samenwerking moet een gedeeld doel hebben. Het kan volgens mij erg waardevol zijn om middelen maar ook economische kennis van profitbedrijven te delen met non-profitbedrijven en omgekeerd.”
Haar onderzoek gaat dus over cross-sectorale samenwerking. Een onderwerp dat haar nauw aan het hart ligt. Dat is ook een voorwaarde zegt ze. “Deze doctoraatsopleiding doe je niet zomaar tussendoor. In mijn beleving ben ik er de hele tijd mee bezig. Het borrelt voortdurend. Loop ik in het bos, dan krijg ik soms een ingeving. En uiteraard interfereert het constant in mijn professionele leven. En dat is goed, ik word graag geprikkeld en uitgedaagd.”
Wanneer we Isabel interviewen is ze een half jaar bezig met haar onderzoek. Hoe bevalt het programma haar tot nu toe? “Het is best pittig om alle borden in de lucht te houden. Zeker omdat ik ook mama ben van twee studerende zoons en één studerende dochter en een vzw leid met een honderdtal werknemers. Maar als het onderwerp dicht bij jou staat, dan is geen inspanning te veel en dan vallen alle puzzelstukjes uiteindelijk mooi in elkaar.
Ik heb nu ondertussen al enkele lesweken achter de rug en de verschillende invalshoeken die je krijgt aangereikt zijn erg waardevol. Je krijgt niet alleen input van docenten maar ook van medestudenten. Weet je wat ook zo bijzonder is aan deze opleiding? Je voelt dat de docenten onze feedback naar waarde schatten en er iets mee doen. Het is bijna een partnership. Als student word je erkend als deel van een onderzoekscommunity.
Hoe ziet Isabel de toekomst? Heeft ze een concreet plan met het doctoraat? “Mijn engagement reikt verder dan mijn eigen praktijk. Uiteraard wil ik hiermee het verschil maken met mijn vzw. Maar het doel is toch om bredere impact te hebben en iets terug te geven aan de maatschappij. Ik wil dat iedereen hier de vruchten van plukt, zowel de non-profit als profit.”
Isabel Van Obergen, CEO bij VZW De Poel
Customer Relations Executive PhD Programme