Professor of Management Practice
Cyber security experten zeggen al jaren dat individuele medewerkers de zwakste schakel zijn. Op elke phishing aanval, hergebruik van wachtwoorden of datalek wordt gereageerd met: Waren onze medewerkers maar voorzichtiger geweest.
Een analyse van cyberincidenten en gesprekken met bedrijfsleiders brachten echter andere volgende inzichten naar boven. In dit artikel gaan we dieper in op de vier belangrijkste uitdagingen van cyberbeveiliging, en die houden geen verband met eventuele slordigheden van medewerkers.
1. Cyberbeveiliging begint aan de top
Leiderschap bepaalt de toon
Geen prioriteit geven aan cyberbeveiliging of het niet toewijzen van de juiste middelen is een uitdaging voor organisaties van welke omvang ook. Wanneer het management digitale weerbaarheid niet integreert in de besluitvorming, blijven IT-beveiligingsinitiatieven ondergefinancierd, reactief of geïsoleerde initiatieven.
Zonder proactieve investeringen riskeren organisaties kostbare wettelijke sancties en operationele onderbrekingen. Bedrijven met een sterke digitale weerbaarheid, hanteren de juiste prioriteiten:
Zolang de bewustmaking van medewerkers rond cyber geen prioriteit is in de organisatie, moet je geen beterschap verwachten. Als medewerkers het symptoom zijn van gebrekkige weerbaarheid, is het gebrek aan actie van leiderschap vaak de oorzaak.
2. Cyberbeveiliging bij de leveranciers: een verborgen zwakte
Brengen je partners je in gevaar?
Een van de grootste risico's vandaag komt niet van interne medewerkers, maar van een kwetsbare toeleveringsketen. Aanvallers richten zich steeds vaker op softwareleveranciers, IT-providers en zelfs cybersecuritybedrijven.
De recente inbreuken bij beveiligingsbedrijven CrowdStrike en KnowBe4 tonen aan dat zelfs bedrijven die zwaar investeren in cyberbeveiliging niet vrij zijn van aanvallen van buitenaf.
Organisaties hebben er dus alle belang bij om hun leveranciers de volgende vragen voor te leggen:
Het is niet langer voldoende om aan te nemen dat je leveranciers veilig zijn - je hebt bewijs nodig.
3. De cybertaalkloof overbruggen
Praten je leiders 'cyber'?
Cyber resilience is nu misschien wel een prioriteit in de raden van bestuur, maar veel topmanagers worstelen nog steeds met het communiceren van de mogelijke risico’s. Wie de risico’s begrijpt, kan:
Met regelgeving zoals DORA, NIS2 en de EU AI Act die raden van bestuur verantwoordelijk houden voor cyberbeveiliging, moeten leiders cybertaal spreken om naleving te garanderen, boetes te vermijden en incidenten effectief te managen.
Volgen je leidinggevenden de juiste opleidingen om bewust te worden van de gevaren? Test je hun vermogen om te reageren tijdens gesimuleerde aanvallen?
4. Mensen zijn niet de zwakste schakel—gedrag is dat wel
Geef het systeem de schuld, niet de mensen
We geven piloten niet de schuld van turbulentie - we geven hen de juiste opleiding, protocollen en automatisering om gepast te reageren. Hetzelfde zou moeten gelden voor cyberbeveiliging.
Mensen klikken niet opzettelijk op onveilige links of gaan niet bewust onzorgvuldig om met data; ze worden gedreven door cognitieve biases. Bewustwording moet
Net zoals je marketingboodschappen afstemt op verschillende doelgroepen, moet cyberbeveiligingstraining aangepast worden aan de rollen en risicoprofielen van medewerkers.
Conclusie: Cyber resilience is een collectieve verantwoordelijkheid
Een digitaal veerkrachtige organisatie vergt meer dan de verouderde overtuiging dat mensen de zwakste schakel zijn. Daarom moeten bedrijven:
Wanneer cyber security een gedeelde verantwoordelijkheid wordt, verschuiven organisaties van een reactieve naar een proactieve aanpak.
Meer info?
Ontdek onze online managementopleiding ‘Cyber Resilience for Business Leaders’ of neem contact op met Annelies Claeys. Ze beantwoordt met plezier jouw vragen: annelies.claeys@vlerick.com of +32 (0)9 210 98 04.