Wat is de glazen klif?

Het mislukken van vrouwen en minderheidsgroepen in leidinggevende functies is vaak te wijten aan een fenomeen genaamd de 'glazen klif’, een term die doet denken aan het 'glazen plafond' – een onzichtbare barrière waarmee bepaalde groepen worden geconfronteerd bij een promotie. De voorbije twee decennia zijn bedrijven steeds vaker vrouwen en ondervertegenwoordigde groepen gaan promoveren, maar onderzoekers hebben intussen vastgesteld dat zij vooral in tijden van crisis of interne problemen – wanneer het risico op falen groter is – een leidinggevende rol krijgen toebedeeld.

Wat is de glazen klif?

Professor Andreea Gorbatai legt uit hoe het fenomeen van de 'glazen klif' een impact heeft op het slagen of falen van vrouwen en minderheden in leidinggevende rollen.

Twee factoren dragen bij aan de glazen klif. Ten eerste kloppen bedrijven zichzelf graag op de borst (en wassen ze terwijl meteen ook hun 'zonden' weg) door publiek te tonen dat ze bereid zijn om ondergewaardeerd talent te promoveren. Een tweede factor is dat de klassieke kandidaten vaak minder happig zijn om een riskante functie te aanvaarden in tijden van crisis of tumult, waardoor vrouwen en minderheden sneller mogen aanschuiven aan de onderhandelingstafel.

Duidelijke voorbeelden van de glazen klif zijn Marissa Meyer, die in 2012 aan het roer kwam te staan van het toen al noodlijdende Yahoo!, en Kamala Harris, de toenmalige Amerikaanse vicepresidente die in de zomer van 2024 last minute naar voren trad als presidentskandidate.